به محضر ابوالحسن محمدبن احمد بن علي اسدي، راه يافت و از وي حديث شنيد.در سال 352 ه. ق. به نيشابور رفت و از علماي آن جا، استفاده برد.آن گاه به مشهد، كوفه، بغداد، همدان، بلخ، سرخس، ايلاق و مكه مكرمه رفت و از متخصصان فن حديث، حديث آموخت [2] .شيخ عبدالرحيم رباني شيرازي، در مقدمه معاني الاخبار، تا دويست و پنجاه و دو تن، از بزرگان را كه شيخ صدوق، از آنان استفاده كرده، ياد مي كند.شيخ صدوق، با كوشش فراوان، در راه كسب و دانش، به مقامهاي عالي علمي دست يافت و در رشته حديث، به جايي رسيد كه (رئيس المحدثين) نام گرفت. [3] .شيخ طوسي درباره شخصيت والاي ايشان مي نويسد:.(ابو جعفر محمدبن علي بن حسين بن موسي بن بابويه قمي، دانشمند جليل القدر، بزرگوار، حافظ احاديث صاحب نظر در رجال و ناقد اخبار بوده است. در ميان دانشمندان قم، در حفظ و كثرت علم، كسي مانند وي، ديده نشده است. وي، نزديك به سيصد كتاب، داشته است.) [4] .از جمله آثار وي، كمال الدين و تمام النعمه است كه گويا، پس از بازگشت از سفر مشهد، در سال 252 ه. ق.نگاشته است و انگيزه خود را از نگاشتن آن، چنين اعلام مي دارد:.(آنچه مرا واداشت كه به نگارش اين كتاب بپردازم چنين بود: از زيارت حضرت امام رضا، صلوات اللّه عليه، به نيشابور برگشتم. ديدم. شيعيان آن جا درباره قائم(عج) مسأله دار شده اند. سعي كردم، آنان را با بيان رواياتي كه از پيامبر(ص) و ائمه(ع) رسيده به راه درست، رهنمون گردم. در اين روزگار، بزرگي از مشايخ فضل و